Jolanda de Koning – De verbazing voorbij

Jolanda loopt door een erehaag van medelopers. De Brandenburger Tor komt in zicht. Ze gaat het flikken. Ze heeft geleerd met het krachtverlies, de medicijnen, de ziekte en de impact op haar leven om te gaan. Als haar lijf niet wil, redeneert Jolanda vanuit wat wèl kan. Vandaag presteert ze wat niemand, ook zij niet, voor mogelijk had gehouden. De tatoeage op haar kuit van de Berlijn marathon is voor haar, bijna twintig jaar nadat Multiple Sclerose is vastgesteld.

Niet klagen, maar dragen
Als Jolanda de Koning eind twintig is, wordt MS vastgesteld.  Medicijnen, rust en vitaminen worden voorgeschreven. Ze gaat naar de sportschool om de achteruitgang in spierkracht te vertragen. “Mijn motto is: niet klagen, maar dragen. Ook al kan er elk moment een uitval zijn. Mijn man en ik besluiten ons leven aan te passen. Het is te risicovol om zwanger te worden. We vinden andere manieren om alles uit ons leven te halen, zoals mooie reizen maken.”

Jolanda’s man loopt marathons zij support hem enthousiast. Het marathonvirus grijpt haar en ze gaat trainen voor de 10 kilometer in Valencia  waar haar man de marathon loopt. “Ik bleef in contact met de neuroloog en lette goed op mijn grenzen. Na een inspanning kost het mijn lichaam langer te herstellen.” Na haar eerste vijf kilometer, voelt ze trots. “Mijn lijf wilde dit helemaal niet, maar toch deed ik het.” Na Valencia volgt de Bruggenloop en Jolanda traint door. Soms is er tegenslag. “Bij de 20 van Alphen werd ik er na 15 kilometer uitgehaald, omdat ik te langzaam liep. Ik was vreselijk kwaad.” Ze zet door. “De hardlopers die ik jarenlang heb aangemoedigd, zijn een tweede familie geworden. Ik wilde dezelfde beleving ervaren.” Jolanda besluit voor het onmogelijke te gaan.

Supporter ervaart nu zelf kippenvel
Jolanda’s droom komt in vervulling met de Berlijn marathon. “De aanloop was een nieuwe ervaring. Steeds verder lopen in de training. Maar ook goed luisteren naar m’n lichaam en steeds de tijd nemen te herstellen. Ik volgde een schema en had goede begeleiding.  Het was waanzinnig er te lopen. Na 35 kilometer zat ik er volledig doorheen. Een vriendin haalde me in, sprak op me in. Dat was enorm emotioneel. We liepen samen verder. Iets later kreeg zij krampen. Ik bleef bij haar en we wandelden samen verder. Vlak voor het einde kwamen we langs een erehaag van lopers uit onze groep die al gefinisht waren: kippenvel!”
“Ik durfde de neuroloog niet te vertellen dat ik voor Berlijn ging. Op de hersenscan na de marathon was niets te zien. De neuroloog was trots. Er was geen achteruitgang. Ik kon door.”

In de jaren daarop loopt Jolanda voor KiKa in Chicago, New York en Athene. “Voor New York trainde ik eindeloos op de Van Brienenoordbrug die zowel mijn vriend als mijn vijand werd. In New York was iedere stap een belevenis: door al die verschillende wijken, met helikopters boven je. In Chicago liep ik in de hitte samen met een vriend. Het startbewijs had ik overgenomen van mijn geblesseerde man. Deze keer moedigde hij mij aan in plaats van omgekeerd.”
De moeder aller marathons, Athene was een droom. “Starten in Marathon, de finish in het Hippodrome, het ophalen van het startbewijs in het Olympisch Stadion. Dit was zo genieten.”

Over water lopen in Valencia
De marathon van Valencia behoort tot de meest populaire najaarsmarathons. Het parcours is overwegend vlak, de herfstzon mild. De route gaat door de historische binnenstad. Start en finish zijn in de futuristische Stad der Wetenschap en Kunst, waar de lopers over het water lijken te lopen.

In Valencia begon het allemaal voor Jolanda. Nu vindt de marathon plaats op haar 50e verjaardag, op 5 december, vijf jaar na haar eerste marathon. Dit moet haar vijfde worden. Ze besluit 50.000 EUR in te zamelen voor KiKa. Jolanda organiseert statiegeldacties, bierproeverijen met barbecues, sponsorlopen, loterijen en collectes en verkoopt rozen en tulpen. Haar doel wordt ruimschoots overschreden.

Jolanda loopt de 42 kilometer in de sinaasappelstad met twee vrienden. Ze heeft plezier, maar last van haar been. Rennen wordt snelwandelen. De kilometerbordjes en hekken zijn al van het parcours afgehaald en de bezemwagen haalt haar is. Maar ze gaat door. De ideale lijn voorkomt dat ze verdwaalt. Met haar vrienden lacht ze, huilt ze. Eindelijk is daar de prachtige finish, bij het helderblauwe water. Het is alsof ze zweeft. De cirkel is rond. Jolanda’s marathonreis zit erop.

Ook op marathonreis?

---

Dit is een verhaal uit het boek Marathondromers van Tarik Fawzi. Lees het verhaal van Jolanda en 41 andere bijzondere verhalen ter inspiratie in Marathondromers. Koop het boek hier en gebruik de code "kika". Van ieder verkocht boek gaat er €5,- naar stichting Kinderen Kankervrij. 

Ja ik wil dit boek