Mijn Boston Marathon Virtual Experience

Na het eerdere uitstel hoorden we op 28 mei dat de Boston Marathon dit jaar een virtuele editie zou gaan worden. Verwacht, begrijpelijk maar natuurlijk ook balen. Boston is natuurlijk niet zomaar een marathon, dus wel even slikken en meteen weer door. Ik krijg de kans om in september een unieke Virtual Boston Marathon te lopen, de eerste en hopelijk enige ooit! Meteen schieten ook plannen door mijn hoofd om het evenement in te kleden voor KiKa. Die sneuvelen in de loop der tijd grotendeels omdat ik in augustus en september al meer dan € 13.000,- heb verzameld met andere evenementen. Je kunt niet bezig blijven, haha.

De voorbereiding

Één van die evenementen, Hardlopen voor KiKa bij mijn voetbalclub, levert uiteindelijk ook het idee voor de opzet van de marathon. Ik ga gewoon acht rondjes van 5 kilometer lopen door het dorp. Volgens mij heeft dat twee grote voordelen:

  • Elke ronde een verzorgingspost met drank, gels en eventueel een toilet
  • Andere lopers kunnen vrij makkelijk aansluiten om één of meerdere rondjes mee te lopen

Door de drukte met werk en andere evenementen lanceer ik het plan pas twee weken voor de marathon. De belangrijkste vraag: wie rent er een stukje mee? Alleen is tenslotte ook maar alleen. Uiteraard publiceer ik ook de sponsorlink nog even, maar wel aan de zijlijn. Al snel melden zich een aantal lopers en iets later blijkt ook KiKa-collega Alex Engel aan te sluiten voor zijn virtuele marathon.

De aanloop naar de marathon ervaar ik wel als heel vreemd. Je bent gewoon bezig met de dagelijkse dingen, gewoon aan het werk en daar komt opeens zo'n marathon tussendoor. Geen opwinding voor de reis, geen expo, geen andere deelnemers, geen sfeer proeven bij de finish en dat is echt heel raar. Het wordt mijn achtste marathon, maar ik moet echt goed nadenken hoe ik me nog eens moet voorbereiden. Zo schiet mij bijvoorbeeld pas op zaterdagochtend te binnen dat ik veel moet drinken die dag om optimaal gehydrateerd te zijn.

Race-day!

Op zondagochtend voel ik voor het eerst iets van de gebruikelijke wedstrijdspanning. Maar nog steeds is het heel raar, maar tegelijkertijd ook prettig, om alles vanuit huis te doen. Pas een half uur voor de starttijd thuis vertrekken, eigenlijk wel relaxed natuurlijk. Ook nu weer alles anders dan normaal: geen startgebied met duizenden lopers uit tientallen landen, geen zwerverskloffie, geen dixies, geen startvak, geen opzwepende muziek en dus geen publiek.

De verzorgingspost is ingericht met water, gels, KiKa-vlag en toch ook maar een collectebus. Het begeleidingsteam (mijn vrouw Birgitt, dochter Lieke en Elly Engel) staat klaar en we kunnen van start. Klokslag 9:00 uur kunnen we weg, onder begeleiding van de twee eerste gastlopers. Ik ken de route op mijn duimpje en zorg dat we vooral in het goede ritme en dus tempo terecht komen. Ons rondje bestaat uit zowel verharde als onverharde wegen en kent een paar kleine maar venijnige klimmetjes. Een vlak parcours is helaas onmogelijk in en rond Bocholtz, Zuid-Limburg. Mijn voornemen is voor deze marathon overigens altijd geweest om niet té diep te gaan en dus snel te herstellen daarna.

Één voor één lopen we onze rondjes en verschillende lopers sluiten aan en stappen weer uit. Bij de verzorgingspost stoppen we altijd even om rustig te drinken en een praatje te maken, geen stress. Het leuke aan rondjes blijkt te zijn dat aftellen fijner gaat. "Nog 3 rondjes" voelt fijner dan "nog 15 kilometer", haha. Missen we het publiek? Ja, natuurlijk. Voor mij is dat eigenlijk waar het om draait, de sfeer rond zo'n marathon. Ik zou echt nooit inschrijven voor een kleine marathon, gewoon niet mijn ding.

Het lopen gaat heerlijk en we houden een strak tempo aan. Even lijkt het er zelfs op dat we een negatieve split kunnen gaan lopen maar voorbij de 30 km beginnen de klimmetjes hun tol te eisen bij Alex. Hij was niet helemaal marathonfit en is de heuveltjes natuurlijk niet gewend. Om kramp te voorkomen wandelen we af en toe een stukje. Alex zegt dat ik door moet lopen maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren. Samen uit, thuis!

De finish

Aan alles komt een eind en gelukkig ook aan een marathon. Met 40 kilometer op de teller passeren we nog 1 keer start/finish voor een laatste kleiner rondje van ruim 2 kilometer. Heuveltjes worden daarin vermeden en onder begeleiding van de laatste gastloopster gaan we richting de finish. Daar worden wij onthaald door onze supporters, met een heus finishlint, krijttekeningen op de straat én de KiKa-beer!

We did it, 42,195 kilometer in en rond Bocholtz, helemaal op eigen kracht. Ik heb het publiek gemist maar toch was het ook heel mooi en puur op deze manier. Zou ik het nog eens doen? Nee, waarschijnlijk niet. Maar dat betekent niet dat ik spijt ervan heb dat ik het gedaan heb. Het was lekker om toch weer eens een marathon te lopen en het voelt ook wel als het inlossen van een morele schuld naar al die sponsoren.

Als kers op de taart blijk ik ook nog € 759,- voor Kika opgehaald te hebben met deze marathon en dat is toch weer mooi 3 dagen onderzoek!

Liefs, Roger
14-09-2020

Cookievoorkeuren

Functioneel. Noodzakelijk om de website te laten functioneren.

Analytisch. Om bij te houden hoeveel mensen de website bezoeken.

Tracking. Om je een zo goed mogelijke ervaring te geven, de website te verbeteren, jou relevante informatie en advertenties te laten zien, en voor social media. Inschakelen